Anders zijn lijkt tegenwoordig wel een pluspunt. Al die memes met plaatjes over voorwerpen waarvan er één een andere kleur heeft, of filmpjes van kinderen die lekker uit hun dak gaan bij uitvoeringen. Zie je wel! Het is juist een kracht.
Wel fuck you!
Fuck dat anders alleen maar geaccepteerd wordt als het leuk en quirky is.
Anders zijn is in tranen uitbarsten en met verstikte stem proberen uit te leggen hoe je stuk gaat vanwege de regels tegenover iemand die je maar vreemd vindt omdat hun die regels ook niet maakt en emoties daar echt niks aan veranderen.
Anders zijn is is een verjaardag van een dierbare vergeten omdat je hoofd te vol zit.
Anders zijn is een huis vol rotzooi en niet een niet schoongemaakt gasfornuis omdat je te moe bent of je er eenvoudigweg niet toe kunt zetten.
Anders zijn is ongezellig zijn in gezelschappen omdat je te overwhelmed bent of het gesprek niet goed kunt volgen.
Anders zijn is je opwinden over dingen waar je je toch echt niet over hoeft op te winden.
Anders zijn te snel moe zijn als je met een vriendin een dagje uit bent.
Anders zijn is niet lachen om grapjes waar iedereen om lacht.
Als je je echte anders zijn laat zien, ik bedoel alles, dus niet alleen die leuke creatieve kant, maar ook alle andere kanten, dan krijgen anderen al snel genoeg van je anders zijn.
Mensen willen je leuke, gekke, quirky kant. Ze willen je mooie inzichten of creaties. En dan houdt het op. Al die andere dingen die daar onlosmakelijk mee verbonden zijn willen ze niet. Of je maar even wat meer je best doet je aan te passen.
Weet je, fuck een eind op met je mooie memes als je eisen stelt aan mijn anders zijn.
(Nu wachten op de reactie dat dit een mooie boodschap is, maar dat dat fuck you nou ook weer niet nodig is)