Ash had besloten het deze kerst aan zijn ouders te vertellen. Het was moeilijker dan hij had gedacht, zijn ouders waren erg begrijpend, en toch voelde het als een grote drempel. Hij zelf was hier al een hele tijd mee bezig, hij had er veel over gelezen, hij had zelfs met zijn nieuwe naam al een twitter account aangemaakt, hij had andere trans jongens gesproken en nog nooit had hij zich zo gezien gevoeld.
Het was steeds duidelijker geweest Maar nu zijn ouders. Wat voor hem al heel gewoon was, was voor zijn ouders nieuw en vooral zijn moeder zou zich ongerust maken. Wat nu als ze door zou vragen? Wat nu als ze hem zou bedelven onder alle mitsen maren en andere angsten. Het erge was, hij snapte ze, hij had ze zelf ook gehad, maar voor hem waren ze een gepasseerd station, een station dat hij liever niet nog een keer aan wilde doen. Hoe kon hij uitleggen wat voor hem inmiddels zo duidelijk was? Hij was intern al bezig zijn keuze op allerlei manieren te verdedigen, maar dat was niet het gesprek wat hij wilde voeren.
Hij had de steun van zijn ouders nodig, niet de zorgen. ZIjn vader zou het misschien beter begrijpen, hij had een goede band met zijn vader, maar dat zou ook juist een drempel kunnen zijn, zijn vader zou hem anders kunnen zien Zoveel vragen, zoveel onzekerheden, en hoe langer hij wachtte hoe groter het gat zou worden. Maar het was nog geen kerstvakantie.
Die avond zat hij aan tafel met zijn kleinere broertje en zijn ouders, die nog dachten dat hij een zus was en een dochter. En toen begon zijn vader over Elliot Page.
“Hadden jullie al gezien dat die actrice die de viool speelde . . . eh sorry . . . Ik moet acteur zeggen, die ook in Juno speelde, dat die nu Elliot heet? Aliot Page, hei speelde ook in Inseption.”
Zijn vader keek hierbij naar hem.
“Oh, gos, weer één!” zei zijn moeder.
“Ik vind het juist cool!” riep zijn jonge broertje.
“Ik ook!” zei zijn vader terwijl die zijn blik op Ash gericht hield: “Ik vind het zo dapper om de keuze te maken jezelf te zijn.”
Bij het afruimen riep zijn vader.
“Em, help je mee om de vaatwasser in te ruimen?”
Toen ze daar mee bezig waren zei hij: “Als je iets wil vertellen, ben ik er voor je.”
Ash voelde tranen opkomen, alle opgekropte spanning kwam er in een keer uit. “Pap, ik ben trans, en ik ben zo bang”
Zijn vader nam hem in de armen, ze omhelsden elkaar stevig.
“Lieverd, ik vind je zo dapper.” zijn vader aaide hem over zijn haren. “Ik ben er voor je, je hoeft het niet alleen te doen.” Hij pakte Ash bij de schouders. Ze keken elkaar aan, bijna alsof er een hernieuwde kennismaking plaats vond, wat natuurlijk ook een beetje zo was.
“Weet je al een naam?”
“Ash” zei Ash verlegen, “die gebruik ik op twitter, maar ik weet nog niet of ik die houd.”
Zijn vader deed de deur van de vaatwasser dicht, ruimde nog wat op en droogde het aanrecht. Met de vaatdoek nog in de hand draaide hij zich om. Ze keken elkaar aan. Zo stonden ze even en hij zei :
“Lieve Ash”
Ash voelde over zijn hele lijf kippenvel toen hij zijn naam hoorde uit de mond van zijn vader.
“Je moeder zal zich zorgen maken, maar ik help haar wel in haar proces. Ze zal ook zien hoeveel gelukkiger je bent als Ash.”
En weer smolt er iets van die grote steen in de maag van Ash. Het zou moeilijk worden, maar nu voelde het alsof hij alles aan kon.
“En ik denk dat je broertje een grote broer heel gaaf vindt”
Ash moest lachen, ja hij was een grote broer. Hij omhelsde zijn vader weer en een tijd lang bleven ze zo staan, vader en zoon. Ash wist dat deze kerst de mooiste ooit zou worden.