Ik moet een businessplan schrijven voor mijn buitenbeentjesproject, maar ik kan niet zakelijk schrijven, dus maak ik er eerst eentje in verhaalvorm. Dan heb ik vast een beginnetje.
Er was eens een meisje dat hoogsensitief was en zo allerlei dingen aanvoelde die door anderen ontkend werden. Wat ook niet hielp was dat iedereen dacht dat ze een jongetje was. Deze dingen maakte haar tot een buitenbeentje. Ze deed een beetje voor spek en bonen mee. Ze zag veel, maar ze hield zich stil, want ze wilde niet weer voor gek verklaard worden.
Toen ze groter werd ontdekte ze dat ze niet het enige buitenbeentje was. Ze nam zichzelf serieuzer en ging in transitie. Daardoor voelde zich zich sterker en ze ging zich wel uitspreken. Zo ontmoette ze steeds meer buitenbeentjes, en ze ontdekte dat je op heel veel manieren een buitenbeentje kunt zijn. Wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze door hun positie een andere kijk op heel veel dingen hebben. Ze leerde dat het wél klopte wat ze aanvoelde. Ze zag ook dat de wereld die andere kijk heel hard nodig heeft.
In augustus maakte ze een twitter account. Ze genoot van de beroepen accounts zoals NL_leraar, NL_zorg, NL_wetenschap, en ze bedacht dat buitenbeentje zijn ook een beroep is. Gedeeltelijk omdat buitenbeentje zijn enorm veel energie kost doordat de wereld niet ingericht is voor ons, maar ook omdat buitenbeentjes een eigen uniek vakmanschap ontwikkelen. Ze hebben kennis, ervaringen en vaardigheden waarvan de wereld zou moeten profiteren.
Het account werd een succes. Het wordt veel gelezen en er valt zo verschrikkelijk veel van te leren van alle verhalen. Ze besloot dat die verhalen een boek verdiende.
Tot nu toe het waargebeurde stuk. Wat nu volgt is nog(!) niet waar gebeurd.
Het maken van een boek was een enorme uitdaging, want ieder had zijn eigen drempels. Het hele project werd een oefening in inclusie: hoe houd je rekening met ieders mogelijkheden. Niet alles ging meteen goed, maar daar leerden ze van.
Doordat ze gingen samenwerken leerden ze van elkaar, en ze steunden elkaar. Ze bouwden hun eigen platform, een safe space, waarin ze ook hun twijfels en tegenslagen konden delen. Het mooie is dat wanneer de een een dip heeft de ander een schouder kon zijn. Dat wisselde zich af, en zo werden ze elkaars steun en toeverlaat.
Ook ontdekten ze hoe enorm veel kennis ze hadden. Dat kon ook niet anders, want ze hadden ieder voor zich het wiel moeten uitvinden om zich staande te houden. Ze wisten welke informatie wél klopte. Belangrijk want er is enorm veel informatie die niet klopt, of gebaseerd is op vooroordelen. Ze bouwden een database met echte goede informatie en plekken waar je hulp kunt krijgen en waar ze je serieus nemen.
Ze hadden niet alleen veel kennis, maar ook veel ervaring en skills opgedaan. Ze besloten die niet alleen voor elkaar in te zetten maar die aan te bieden voor anderen. Naast hun eigen interne platform, kwam er een platform voor iedereen die daar gebruik van wilde maken. Niet alleen de database maar live chat mogelijkheden. Ze maakten een rooster om te zorgen dat er genoeg moderators waren om hier continuïteit in te kunnen bieden. Ze konden hierbij de ervaring gebruiken die ze hadden opgedaan toen ze elkaar ondersteunden in het maken van het boek. Daar hadden ze geleerd welke tools wel en niet werkten voor welk doel. Zo maakten ze een safe space platform voor nieuwe buitenbeentjes.
Het boek kreeg een vervolg in een serie boeken met tips en ervaringen voor in de zorg, het onderwijs, P&O, overheidsinstanties. Allemaal korte scenes waarin zichtbaar en voelbaar gemaakt werd wat buitenbeentjes tegen komen. Niet als naslagwerk maar vooral als eye opener. Zodat de mensen in hun werk sneller geneigd zijn om buitenbeentjes serieus te nemen. Het scheelt zo ontzettend veel als je als buitenbeentje bij je uitleg wat voor jou wel en niet werkt kunt verwijzen naar iets. Dat is het “nou hoor je het ook eens van een ander” effect. Die boekjes verwijzen voor meer praktische info, naar de Database die steeds groter wordt.
Naast de boeken en het platform werd Buitenbeentjes ook een platform voor sprekers en webinars over inclusie. Met deze opdrachten konden de buitenbeentjes ook inkomen voor zichzelf genereren. En toen bleek dat inclusie niet alleen gaat over het recht om mee te mogen doen, maar dat buitenbeentjes met al hun kennis, ervaring en skills konden bieden wat bedrijven koortsachtig zochten maar nooit voor elkaar kregen. Ze leerden waarom al hun mooie management change programs op niets uitliepen. Het antwoord was even simpel als moeilijk. Buitenbeentjes kunnen je leren om écht te luisteren en te kijken. Buitenbeentjes kunnen je leren dat menselijke waarden niet zomaar een kreet is, maar dat het hard werken is. Ze weten ook hoe dat werkt.
Weet je wat misschien wel het grootste voordeel van buitenbeentjes is: ze hebben geen ego te verliezen. Dat is waarom ze zo goed luisteren. En dan valt er heel veel te winnen.
Zo werd Buitenbeentjes niet alleen een vraagbaak en steunpunt voor buitenbeentjes, maar ook voor anderen die nu begonnen in te zien welke schatten ze altijd hebben laten liggen.
Buitenbeentjes werd een stichting.
De eerste financiering kwam van de crowdfunding voor het boek. Die crowdfunding leverde veel gratis PR op, en het boek werd goed verkocht.
Doordat het een stichting werd, kon er ook aanvullende financiering komen van fondsen en subsidies.
Verder maakten de buitenbeentjes een webwinkel voor kaarten en ander merchandising.
En toen kwam de vraag naar webinars en sprekers op gang, en ook dat werd een geldstroom.
NBuitenbeentjes werd een merk met een goede reputatie. Om trouw te blijven aan de beginselen hield het bestuur goed in de gaten we die merknaam wel en niet geëxploiteerd werd.
Door die merknaam werd Buitenbeentje een woord dat gekoppeld werd aan talent.