Facebook weg, misschien moet ik dat met twitter ook doen. Maar ik ben te verslaafd aan het contact. Zonder ben ik zo alleen.
Vanmorgen voor het eerst weer langere tijd geschreven. Ik wil het weer anders dan die keer toe ik het anders wou.
De zon komt weer in mijn kamer nu de bomen kaler zijn, Het verwarmt me, maakt me blij en het roept herinneringen op, herinneringen aan hier. Morgen woon ik hier twee jaar. Het helpt me met hier aarden, om twee keer de seizoenen geproefd te hebben op deze plek.
Ik ga lopen, het is warm, en ik bak een pizza.
Zo simpel kan het leven zijn. Daarom nu ook geen hoogdravend, of diepgravend, of mooi gesponnen blog met schitterende vondsten, of ontroerende inkijkjes in mijn ziel. Gewoon dit, wat er gebeurde. Het was een goede dag.