De bloessems! De geuren!
Vooral de lijsterbes, en een wat knokerige struikachtige boom kleiner blad, ook witte bloempjes. Jammer dat ik zo weinig van bloemen weet. (Meidoorn weet ik nu, een dag later. Maar die herken ik alleen als ze als grote imposante struiken in de uiterwaarden staan).
De geuren van die twee lijken op elkaar, ze hebben hetzelfde.
Kijk, een sering ruikt ook erg lekker en zoet, maar dat is gewoon doucheschuim. De lijsterbes is wat smeriger zoet. Ik durf het bijna niet te zeggen en het klopt ook niet echt maar het lijkt een beetje op zoet met sperma. Ik vind het een heel erg erotische geur, het ruikt ondeugend lekker zoals stinkkaas dat kan. Dat zal iedereen wel gek vinden maar dat komt omdat ik net zo weinig van seks weet als van bloemetjes. En bijtjes ja.
En dan de zomeravondweemoed.
Die lange ketting van associaties die zich elk jaar weer nieuwe kralen rijgt.
Die lage zon op dat nieuwe groen, een soort gouden licht dat extra mooi afsteekt bij de lange volle schaduwen. Dat die schaduwen zo vol zijn is ook nieuw, door al dat blad.
Dat het om acht uur nog licht is. Dat is een oude, van voor de zomertijd, toen was acht uur licht een heel ding, want bedtijd, maar niet die eerste dagen dat het nog zo laat licht is, want dan ben ik nog lekker buiten. Ik vermoed dat mijn moeder voor de vorm wat mopperde over ons late thuiskomen, ze gunde het ons.
Het bos dat ruikt naar hars en warme aarde.
En het is nog zo warm zo laat.
Het licht dat door de takken schijnt en felle plekken tovert op de grond. Herinnering aan een spannende jeugdserie waar de zon de schat aan wees.
En altijd rond deze tijd, want 4 mei dodenherdenking met op de TV de klokken op de Waalsdorpervlakte en buiten nog zo licht. Dan is is de zomervakantie bijna in zicht wist ik. Die zorgeloze tijd dat ik wekenlang niet alert hoefde te zijn. En de drie weken in Frankrijk dat ik mijn ouders en grote broer helemaal voor mezelf had en niet hoefde te delen met anderen. Het leek nooit voorbij te gaan.
Dat alles in mooie verwachting. Misschien is dát wel het mooiste van de lente, dat het nog van alles belooft.
Doorwerth, 29 april 20202
