Misschien is het tijd voor een keerpunt. Stoppen met somberen. Nieuwe gewoontes.
Bijvoorbeeld een lijstje maken met alle dingen die me vreugde brengen, en die niet gebaseerd zijn op een applaus.
Dit voelt als een nieuw houvast. Maar dat is nu net het probleem. Ik vertrouw mezelf niet meer. Is dit misschien gewoon een nieuw vermijdingsdingetje? Het voelt bedacht, en als ik er aan begin is dat vanuit wilskracht, en niet vanuit gevoel.
Maar mijn gevoel, daar heb ik nu niet zo vreselijk veel aan. Mijn gevoel is vooral heel veel blèh!
Misschien is het juist goed om met wilskracht mezelf uit die blèh-put te trekken.
In deze zin staat nu al voor de vierde keer misschien.
Maar beter dan misschien heb ik niet. Misschien zijn al die misschiens wel de riemen waar ik mee miet roeien.