Over de tekening:
Uit dezelfde reeks pleinwacht-bos foto’s als de tekening van gisteren. Ik wilde die druppels laten zien en ik heb ze wat overdreven getekend om ze op te laten vallen. Het lukt me om stap voor stap van “net echt” af te komen. Kleine stapjes.
In de middag scheen de zon er op en toen vond ik ze zelfs heel mooi.
Het is de tweede ontprikkel dag en het vals me alles mee. De zon helpt daarbij enorm. Vroeger vond ik dat ik mezelf niet zo moest laten beïnvloeden door het weer, maar sinds ik minder moet van mezelf laat ik dat gewoon gebeuren. Ik word altijd blij van de zon, en vaak somber van loodgrijze dagen. Ik kan daar mee leven.
Ik deed heel rustig aan, heb een stoel bij het raam gezet om in de zon te kunnen zitten.
Wat ook helpt is de mini-handpan die ik op mijn verjaardag kreeg, een ronde stalen stalen druk met elf inkepingen die verschillende tonen geven als je er op slaat met je hand of met een drumstokje. Er komen mooie klanken uit, en het voelt mediterend om te doen.
Voor mij is het ook een soort “stimmen”. Stimmen is zelf-stimulatie, de naam komt van de autisme gemeenschap. Het kan van alles zijn: heen en weer wiegen, klanken neuriën, met je handen wapperen, trommelen met je vingers. Het is rustgevend. Omdat het prikkels zijn die je zelfs maakt, helpt het tegen overprikkeling. Ik deed het als kind heel veel, maar leerde het af omdat iedereen er gek van werd. Sinds ik alleen woon heb ik het teruggevonden. Ik hou me niet meer in als het op komt, en je kan me dus soms met zwaaiende armen door het bos zien lopen.
Die mini handpan of hangdrum is heel fijn. Hij is precies de goede maat. Zelfs als ik er niet op sla voelt hij fijn aan. Ik ben iemand die heel veel in haar hoofd zit, dit helpt me om te voelen en te ontspannen. Ik hoef ook even niet te kijken en kan mijn bril afdoen om mijn ogen rust te geven. Het maakt toch niet heel veel uit op welke toon je slaat.
En zo vind ik langzamerhand mijn eigen manieren om te ontspannen en met overprikkeling om te gaan. Ik besef dat er geen succesformule is, het kan goed dat wat ik vandaag deed een volgende keer niet werkt. Het is belangrijk om dat te beseffen. Het maakt dat ik een volgende keer niet gefrustreerd word als het niet lukt. Ik leer om te genieten van wat is, dus ook van wat werkt op het moment zelf.
Vandaag werkte het en ik ben er blij mee.
