Toen ik verhalen wilde schrijven
leerde ik “show don’t tel”
Je mocht niet schrijven
dat iemand verdrietig was
dat moest blijken
uit wat ie zei
of deed.
Maar toen bedacht ik
maar dat is het spel
dat niet autisten spelen,
raden hoe iemand zich voelt.
Dus nu schrijf ik het gewoon
“Ze is verdrietig”.
En ook in mijn gedichten
schrijf ik wat ik bedoel.